4 συγκλονιστικές αυτοβιογραφίες που αξίζει να διαβάσεις

Υπάρχουν βιβλία που τα κλείνεις και συνεχίζουν να σε ακολουθούν για μέρες. Που σου αλλάζουν λίγο τον τρόπο που βλέπεις τον κόσμο. Σε αυτό το άρθρο συγκέντρωσα τα βιβλία που με άγγιξαν πραγματικά και με προβλημάτισαν ως μητέρα, καθώς πρόκειται για πραγματικές ιστορίες παιδιών ιδιαίτερα σκληρές. 

Μετά τα best sellers Ένα παιδί που το έλεγαν αυτό και το Χαμένο Αγόρι, το Σπάζοντας τις αλυσίδες αποτελεί το τέλος μίας συγκλονιστικής τριλογίας. Πρόκειται για την ιστορία ενός αγοριού, που υπέστη κακοποίηση από την μητέρα του και βίωσε ακραίες στιγμές. Ο συγγραφέας προσκαλεί τους αναγνώστες να ανακαλύψουν μαζί του πως μετέτρεψε την ντροπή και την απόρριψη σε περηφάνια και αποδοχή και πως ένα χαμένο αγόρι χωρίς όνομα βρήκε τον εαυτό του.

Ακόμα μία ιστορία παιδικής κακοποίησης: η συγγραφέας περιγράφει τις δύσκολες, αλλά και ντροπιαστικές στιγμές που έζησε με την μητέρα της. Είναι ένα βιβλίο για γερά στομάχια, το οποίο περιγράφει απίστευτα γεγονότα, τα οποία μπορεί να συμβαίνουν δίπλα μας και για τα οποία πολλοί τα γνωρίζουν εν μέρει και επιλέγουν να σιωπήσουν. Όπως γράφει η Έλενα Ακρίτα στην κριτική της: ''Από κάπου, κάποτε πρέπει να αρχίσουμε... Από κάπου, κάποτε πρέπει να αντιδράσουμε... Από κάπου, κάποτε πρέπει να σταθούμε σαν κοινωνία δίπλα στα παιδιά αυτά. Η σιωπή μας είναι συμμετοχή, η συμμετοχή είναι συνεργεία, η συνεργεία είναι ενοχή...''

Πρόκειται για την ιστορία μίας 14χρονης, η οποία ήρθε για διακοπές στην Ελλάδα με την μητέρα της ερωτεύτηκε έναν άνδρα ο οποίος την πούλησε σε μαστροπό σα να ήταν εμπόρευμα. Παρέμεινε εγκλωβισμένη 6 χρόνια, αναγκασμένη να εργάζεται υπό απειλές και βία, ως πόρνη. Η συγκλονιστική αληθινή ιστορία της Βρετανής Μέγκαν Στίβενς αποκαλύπτει την ανατριχιαστική πραγματικότητα του εμπορίου λευκής σαρκός και καταδεικνύει πώς ο φόβος μπορεί να φυλακίσει τα θύματά του πιο αποτελεσματικά από οποιοδήποτε κλουβί.

Η Νατάσα Κάμπους έπεσε θύμα απαγωγής σε ηλικία 10 ετών. Έμεινε φυλακισμένη μέσα σε ένα μυστικό κελάρι για περισσότερα από 8 χρόνια. Έγραψε αυτό το βιβλίο, περιγράφοντας όλη αυτή την περίοδο και το ονόμασε 3096 μέρες, όσες δηλαδή ήταν οι μέρες της απαγωγής της.

Δεν είναι εύκολο να διαβάσει κανείς αυτές τις ιστορίες, καθώς θέτουν ερωτήματα και προβληματισμούς που μας αγγίζουν βαθιά. Περιγράφουν απίστευτες καταστάσεις, που μοιάζουν τόσο εξωπραγματικές, και όμως συνέβησαν. Θα μπορούσαν να έχουν συμβεί δίπλα μας, σε εμάς, στο παιδί μας, σε κάποιον γνωστό μας. Το ζητούμενο είναι να αναλογιστούμε πως αυτές οι ιστορίες υπάρχουν για να μας θυμίζουν, πως πρέπει να παρέχουμε στα παιδιά μας ουσιαστική και συναισθηματική ασφάλεια, φροντίδα, αγάπη. Δεν αξίζει τίποτα λιγότερο σε ένα παιδί από την ξεγνοιασιά και την ζεστασιά της οικογένειάς του.