Όταν το παιδί μας βαριέται!

 Όταν το παιδί μας παραπονιέται πως βαριέται συνήθως ως γονείς αγχωνόμαστε και κάποιες φορές νιώθουμε πως κάτι κάνουμε λάθος.

Προσωπικά, είχα ένα μόνιμο άγχος τα παιδιά μου να μένουν μονίμως απασχολημένα ή να τους αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ παίζοντας μαζί τους, πηγαίνοντας τα καθημερινά βόλτες και κάνοντας οτιδήποτε άλλο τα ευχαριστούσε. Έτσι, περνούσαν οι μέρες έχοντας ένα μόνιμο άγχος να τα προλάβω όλα. Ξυπνούσα αρκετές ώρες πριν να ξυπνήσουν τα παιδιά, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα που δεν εργαζόμουν, για να προλάβω να κάνω κάποιες δουλειές, να κάνω γυμναστική, ώστε όταν ξυπνήσουν να τους αφοσιωθώ ολοκληρωτικά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να είμαι ήδη εξαντλημένη όταν η μέρα των παιδιών μου ξεκινούσε. Αυτά ήταν γεμάτα ενέργεια και ζωντάνια και εγώ ένιωθα να καταρρέω και να κάνω τα πάντα καταναγκαστικά.   

Ήμουν μονίμως αγχωμένη, ίσως γιατί όσο ζούσα στο σπίτι των γονιών μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα βαριόμουν και ας είχα δύο αδέρφια για παρέα. Σπάνια έβρισκα ενδιαφέρον σε κάτι, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έφταιγαν απαραίτητα οι γονείς μου ή τα αδέρφια μου. Αυτό άλλαξε ριζικά από τη στιγμή που έμεινα μόνη μου, καθώς βρήκα αρκετά ενδιαφέροντα εντός και εκτός σπιτιού τα οποία διατηρώ μέχρι και σήμερα.  Δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση τα παιδιά μου να νιώσουν το ίδιο, πως βαριούνται δηλαδή στο σπίτι. Απενοχοποιώντας όμως την δική μου βαρεμάρα, κατάλαβα πως πρέπει να μάθουν και αυτά να διαχειρίζονται τη δική τους.

Σίγουρα, οι εποχές έχουν αλλάξει και υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα για τα παιδιά. Έχει αλλάξει ακόμα και ο τρόπος διαπαιδαγώγησης από την πλευρά των γονιών, οι οποίοι αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά μας και εξετάζουμε πληθώρα λεπτομερειών, οι οποίες μας ήταν παντελώς άγνωστες στο παρελθόν. 

Συνήθως τα παιδιά όταν βαριούνται ζητάνε την προσοχή των γονιών τους. Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, αλλά θα πρέπει να το οριοθετήσουμε. Είναι αδύνατον ένας γονέας να είναι λειτουργικός όταν έχει μονίμως το άγχος να απασχολεί το παιδί του όλη μέρα. Δεν είμαστε οι γελωτοποιοί τους, είμαστε οι γονείς τους. Είναι υγιές να απασχολούνται τα παιδιά μόνα τους κάποιες στιγμές, όπως είναι υγιές να αφιερώνουμε χρόνο στον εαυτό μας.

Δεν πρέπει να θεωρούμε προσωπική μας αποτυχία την βαρεμάρα των παιδιών μας. Αντιθέτως, πρέπει να τα αφήνουμε να περνούν χρόνο μόνα τους καθώς τα βοηθά να γίνουν ανεξάρτητα. Μαθαίνουν να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους με το να ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και να γίνουν δημιουργικά. 

Επιπλέον,έχει σημασία να επιβραβεύουμε τα παιδιά μας όταν παίζουν μόνα τους ή όταν καταπιάνονται με κάτι δημιουργικό ενθαρρύνοντάς τα. Η βαρεμάρα τα βοηθά να εξασκήσουν την αυτονομία τους, να αναπτύξουν τη φαντασία και την επίλυση προβλημάτων και να μάθουν να απολαμβάνουν τη στιγμή. 

Ως γονείς, δεν έχουμε υποχρέωση να γινόμαστε «διασκεδαστές» 24/7. Μπορούμε να είμαστε διαθέσιμοι αν χρειαστούν καθοδήγηση ή βοήθεια σε κάτι, αλλά είναι σημαντικό να δίνουμε στα παιδιά τον χώρο να βαρεθούν και να βρουν τη δική τους διέξοδο.