Έχουν λόγο όσοι δεν έχουν παιδιά;

Η φράση «εσύ δεν έχεις παιδιά, τι ξέρεις;» μοιάζει να είναι η απόλυτη αποστομωτική απάντηση κάθε γονιού όταν ακούει συμβουλές από κάποιον που δεν έχει ζήσει την απόλυτη γονική αλήθεια. Όμως, χρειάζεται πάντα να έχεις προσωπική εμπειρία για να πεις κάτι σωστό;

Από τη θεωρία στην πράξη

Κανείς δεν αμφιβάλλει πως το να μεγαλώνεις παιδιά είναι η απόλυτη έκθεση στην πραγματικότητα: κλάματα τα ξημερώματα, αιφνίδια ξεσπάσματα, μόνιμο άγχος, διαπραγματεύσεις, και ένα μυαλό που τρέχει σε χίλια πράγματα ταυτόχρονα. Όλα αυτά, όσοι δεν έχουν παιδιά ίσως να μην μπορούν να συλλάβουν πλήρως την ένταση τους. Μπορεί ακόμη να τους φαίνεται υπερβολικό όταν ακούνε έναν γονιό να παραπονιέται για το πόσο εξαντλημένος είναι.

Αναμφίβολα, γνωρίζουν τον «σωστό τρόπο» διαπαιδαγώγησης, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι γονείς πριν αποκτήσουν παιδιά. Στην πράξη όμως, όλα αλλάζουν. Ένας μη γονέας μπορεί να βλέπει τη στιγμή της επιστροφής στο σπίτι μετά τη δουλειά σαν μια ανάσα χαλάρωσης. Για τους γονείς, όμως, είναι η ώρα για δουλειά... ξανά. Με τα παιδιά να απαιτούν συνεχώς προσοχή και τις ευθύνες να μην έχουν τέλος, είναι αναμενόμενο να γίνονται λάθη καθώς είμαστε άνθρωποι, όχι μηχανές και όλοι έχουμε όρια.

Η άλλη πλευρά

Από την άλλη, η παρατήρηση και η λογική σκέψη δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των γονιών. Ένας εκπαιδευτικός, ένας ψυχολόγος ή ένας φίλος με οξυμένη ενσυναίσθηση μπορεί να δώσει τρομερά εύστοχες παρατηρήσεις, ακόμα και αν δεν έχει αλλάξει ποτέ πάνα! Η ουσία βρίσκεται στον τρόπο που γίνονται αυτές οι παρατηρήσεις. Οι συμβουλές που δείχνουν κατανόηση και σεβασμό είναι πάντα καλοδεχούμενες. Όμως, οι υποδείξεις ή τα σχόλια που αφήνουν υπαινιγμούς ότι ο γονιός «δεν τα καταφέρνει» καλό είναι να αποφεύγονται.

Το κρίσιμο ερώτημα: Ακούς ή απορρίπτεις;

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές οι συμβουλές από μη γονείς μπορεί να χτυπήσουν «άσχημα». Κυρίως επειδή δεν συνοδεύονται από το γνωστό, καθησυχαστικό «σε καταλαβαίνω, κι εγώ τα πέρασα αυτά». Αλλά είναι δίκαιο να απορρίπτουμε κάθε σχόλιο, μόνο και μόνο επειδή προέρχεται από κάποιον που δεν έχει παιδιά;

Ίσως αξίζει να ξεχωρίσουμε τις καλές συμβουλές από αυτές που μπορεί να φανούν άστοχες, αντί να απορρίπτουμε συλλογικά όσους δεν έχουν παιδιά. Γιατί, τελικά, οι καλές ιδέες δεν προέρχονται μόνο από την εμπειρία, αλλά και από την προσεκτική παρατήρηση και την επιθυμία για κατανόηση.