Φυσιολογικός τοκετός με επισκληρίδιο και χωρίς: η εμπειρία μου

 

Πρώτος τοκετός χωρίς επισκληρίδιο:

Στην πρώτη εγκυμοσύνη μου θυμάμαι πως όσο πλησίαζε ο καιρός να γεννήσω, είχα τρομοκρατηθεί στην ιδέα της γέννας, παρόλα αυτά ήταν κάτι το οποίο δεν το συζητούσα με κανέναν και επίσης με καθησύχαζε το ότι θα έκανα επισκληρίδιο αναισθησία.

Μία μέρα μετά την πιθανή ημερομηνία τοκετού το βράδυ είχα κάποιες ενοχλήσεις και ένιωθα περίεργα. Στις 5 το πρωί άρχισαν οι πόνοι, οι οποίοι ήταν πόνοι περιόδου στην κοιλιά χαμηλά και στην μέση, θα τους χαρακτήριζα με ακρίβεια βίαιους. Πήγαμε στο νοσοκομείο, όπου μας έδιωξαν λέγοντάς μας πως θα πρέπει να πάω όταν οι πόνοι θα ήταν ανά 3 λεπτά και όχι ανά 10. Εγώ το θεωρούσα αδύνατον να επιστρέψω στο σπίτι με τέτοιος πόνους, ακόμα και τα 10 λεπτά που μεσολαβούσαν τα οποία πολύ σύντομα έγιναν 5 ένιωθα πολύ δυσάρεστα. Φυσικά δεν είχα άλλη επιλογή. Κατά τις 07.30 το πρωί επιστρέψαμε πάλι στο νοσοκομείο, καθώς οι πόνοι ήταν ανυπόφοροι. Η διαστολή μου ήταν 3,5 προς 4 όταν μου είπε ο γιατρός μου πως γεννάω. 

Τα δύσκολα με περίμεναν μετά από 15 λεπτά περίπου όταν με εξέτασαν ξανά στο δωμάτιο ωδινών και μου ανακοίνωσαν πως δεν θα μου κάνουν επισκληρίδιο, καθώς είχα διαστολή 8. Να σημειώσω πως η αναισθησιολόγος μου είχε πει όταν είχαμε μιλήσει, πως κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον να συμβεί σε μία πρωτότοκο όπως ήμουν εγώ. Να λοιπόν που μου συνέβη!

Μέχρι τις 13.15 που γέννησα οι πόνοι ήταν αφόρητοι και δυνάμωναν όλο και περισσότερο. Παρόλο που ήμουν τρομοκρατημένη, ήμουν ιδιαίτερα ψύχραιμη και μέχρι να γεννήσω με συμβούλεψαν οι μαίες να συγκεντρωθώ στις ανάσες μου. Να εισπνέω δηλαδή μετρώντας μέχρι το 5 και να εκπνέω μετρώντας ξανά μέχρι το 5. Όταν έφτασε και η ώρα της εξώθησης δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει χειρότερο, καθώς εκτός από τον πόνο μου είχα να διαχειριστώ και όλες αυτές τις νέες πληροφορίες που αφορούσαν αυτό το στάδιο. Υποτίθεται πως είχα πάει ενημερωμένη για γέννα καθώς είχα διαβάσει ένα ογκώδες βιβλίο, όμως δεν έλεγε πουθενά όλα αυτά που έπρεπε να κάνω ταυτόχρονα και συμπέρανα πως ουσιαστικά αν δεν τα έκανα, ο γιατρός και οι μαίες δεν θα μπορούσαν να με βοηθήσουν. Μετά λοιπόν από 3 σπρωξιές και αφού προηγήθηκαν αλλεπάλληλες αρνήσεις να σπρώξω ήρθε το παιδάκι μου, το οποίο ήταν και μπλεγμένο με τον ομφάλιο λώρο. 

Όταν τελείωσε και η επίπονη διαδικασία του ραψίματος με πήγαν στην αίθουσα της ανάνηψης, όπου ένιωσα μία γαλήνη που δεν την είχα νιώσει ποτέ στην ζωή μου. Ένιωσα μια ικανοποίηση με τον εαυτό μου, που ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να πιστέψω ότι εγώ το βίωσα όλο αυτό. Εκ των υστέρων λοιπόν νιώθω μεγάλη ευλογία για αυτή την γέννα και χαίρομαι που έζησα μία τόσο δυνατή εμπειρία.

Δεύτερος τοκετός με επισκληρίδιο:

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης εγκυμοσύνης ήμουν πεπεισμένη πως θα προχωρήσει ξανά πολύ γρήγορα η διαστολή και δεν θα προλάβω ξανά την επισκληρίδιο αναισθησία. Παρόλο που τα θετικά συναισθήματα με κατέκλυσαν μετά την πρώτη γέννα δεν ήθελα να βιώσω ξανά αυτούς τους πόνους. Λίγες μέρες λοιπόν πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού είχα προγραμματίσει με τον γιατρό μου να γεννήσω με πρόκληση. Ακόμα και τότε, όταν έκανα δηλαδή εισαγωγή στο νοσοκομείο πίστευα πως δεν θα προλάβαινα να κάνω επισκληρίδιο, ακόμα και τη στιγμή που μου την έκαναν δεν το πίστευα! Ήμουν τόσο απαισιόδοξη που πίστευα πως δεν θα με έπιανε και θα καταλάβαινα τους πόνους. Όμως πήγαν όλα καλά. Έφτασε η διαστολή στο 10 και δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα. Βέβαια όταν έφτασε η στιγμή της εξώθησης δεν μου έβαλαν άλλη δόση φαρμάκου για να μπορέσω να συνεργαστώ και η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά επίπονη ξανά η διαδικασία. Όμως, δεν χρειάστηκαν περισσότερες από 3 με 4 σπρωξιές ούτε αυτή την φορά. Το μόνο αρνητικό ήταν πως αν και πονούσα δεν είχα τον πλήρη έλεγχο της δύναμής μου. Τότε κατάλαβα πως αν μου είχαν βάλει και άλλη δόση φαρμάκου εκείνη τη στιγμή, θα ήταν αρκετά χρονοβόρα η διαδικασία.

Ποια εμπειρία τοκετού ήταν καλύτερη;

Έχοντας βιώσει και τις δύο αυτές περιπτώσεις δεν μπορώ να πω ποια ήταν καλύτερη σαν εμπειρία.

Σίγουρα, η δεύτερη γέννα ήταν αρκετά πιο ανώδυνη. Επίσης, με την πρώτη δεν θα ήθελα να τρομοκρατήσω κάποια μέλλουσα μανούλα με την περιγραφή μου. Όλοι γνωρίζουν πως η φυσιολογική γέννα χωρίς επισκληρίδιο πονάει, δεν είναι κάτι το οποίο θα το μάθει κανείς πρώτη φορά από εμένα! Προσωπικά, είναι κάτι το οποίο με έκανε να καταλάβω πόσο δυνατή είμαι και το οποίο με έκανε να το βιώσω στο έπακρον ως διαδικασία. Δεν είναι υπερβολή αυτό που λένε πως όταν γεννάς τα ξεχνάς αμέσως όλα. Εγώ θα το τροποποιήσω λίγο, θα πω πως χαίρεσαι που το έζησες και κατάφερες κάτι τόσο σπουδαίο. Είναι μία ιστορία που θα την διηγείσαι για πάντα.

Η Μαγεία του Τοκετού

Κλείνοντας την αναφορά στις δύο γέννες μου, νιώθω μια βαθιά ευγνωμοσύνη για το κάθε στάδιο της διαδικασίας. Καμία από τις δύο γεννήσεις δεν ήταν ιδανική ή ανώδυνη, όμως η δύναμη που ανακάλυψα στο σώμα μου, καθώς και η γαλήνη που ακολούθησε, ήταν πιο δυνατά από τον πόνο ή την ανησυχία. Η αίσθηση ικανοποίησης που παίρνεις όταν βλέπεις πως τα κατάφερες είναι κάτι το αξεπέραστο. Ο τοκετός είναι μια εμπειρία ζωής.